Καθημερινή
31 Μαΐου 2011
Χρειαζόμαστε, επειγόντως, προοπτική. Κανένας άνθρωπος, καμία επιχείρηση, κανένα κράτος δεν αντέχουν, για τόσο πολύν καιρό, την ίδια προσπάθεια. Χρειαζόμαστε, κάποια στιγμή, όσο κι αν είναι στο βάθος, ακόμη κι αν τραβήξει σε ασυνήθιστο μακρό χρονικό ορίζοντα, μια προοπτική. Δεν πρόκειται απλώς για τη διαβεβαίωση ότι η κρίση, τελικά, θα ξεπεραστεί. Οι πολίτες θέλουν να γνωρίζουν με ποιους όρους, ώστε να μπορέσουν να φανταστούν τη δική τους θέση στη νέα διάταξη των πραγμάτων.
Η προοπτική συνοδεύει την αίσθηση ασφάλειας. Οσο πιο μακριά μπορεί, κανείς, να κοιτάξει, τόσο περισσότερο ασφαλής θα αισθάνεται. Μάλιστα, ο συνδυασμός αυτός τροφοδοτεί αποτελεσματικά τις πλέον δημιουργικές δυνάμεις που διαθέτει μια κοινωνία και, εν προκειμένω, μια οικονομία. Αν αρχίσουν να δουλεύουν, αν ξεκινήσουν οι επενδύσεις, τότε, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα επειδή, πολύ απλά, θα έχουμε πιστέψει ότι αυτό μπορεί να συμβεί.
Η επεξεργασία ενός προγράμματος βοηθά καταλυτικά στα προηγούμενα. Και, για να είμαι ακριβής, δεν χρειαζόμαστε ένα μόνον πρόγραμμα. Αλλά δύο ή και περισσότερα. Το βασικό, προφανώς είναι αυτό που θα μας επαναφέρει στο κανονικό. Μια ανοιχτή οικονομία της αγοράς, όπως είναι και η Ελλάδα, από τις αρχές, σχεδόν, της δεκαετίας του ’90, όπως αυτή που διαθέτουν οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, πρέπει να συναλλάσσεται με τις αγορές. Οχι με τα κράτη, τις κυβερνήσεις τους και τις αλλαγές στις διαθέσεις του εκλογικού σώματος.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment