Πέρα από τον χυλό της παραλυσίας

της Βάσως Κιντή

Το Βήμα
29 Μαΐου 2011

Θαυμάζω και σέβομαι το επάγγελμα του πολιτικού. Ένας πολιτικός πρέπει να έχει πειθώ, να μπορεί να συνθέτει, να συγκρούεται, να δρα συλλογικά, να παίρνει πρωτοβουλίες, να κατευθύνει, να συνεγείρει, να εξηγεί, να εμπνέει εμπιστοσύνη, να έχει αίσθηση της συγκυρίας, να είναι τολμηρός, αποφασιστικός, προσηνής, να μπορεί να κινείται σε κάθε περιβάλλον, τοπικό και διεθνές, λαϊκό και λόγιο, πλούσιο και φτωχό. Πρέπει να ενημερώνεται, να είναι σε θέση να κρίνει και να σχηματίζει άποψη, να επιλέγει συνεργάτες, να μελετά. Πολλές και σύνθετες ικανότητες, πολλά ταλέντα! Τι απ’ όλα αυτά διαθέτει σήμερα το πολιτικό προσωπικό στη χώρα μας;

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι έλληνες πολιτικοί, δεξιά και αριστερά, είναι ιδιοτελείς υπάλληλοι κομμάτων. Πρώτιστη μέριμνα γι΄ αυτούς είναι η επανεκλογή τους που τους εξασφαλίζει προνόμια –από τα ευτελή φώτα της δημοσιότητας μέχρι τη βουλευτική ασυλία και τον αδιαφανή πλουτισμό. Δεν έχουν συναίσθηση του ρόλου και της ευθύνης τους, δεν είναι καν σε θέση να παρακολουθούν τι συμβαίνει στον σημερινό σύνθετο και πολλαπλώς διασυνδεμένο κόσμο. Δεν μιλούν ξένες γλώσσες και οι σύμβουλοί τους είναι συνήθως οι συγγενείς τους, σύζυγοι και παιδιά που βρίσκουν βολικό εργοδότη το κράτος παρασιτώντας οικογενειακά επί του κοινωνικού σώματος. Οι περισσότεροι πολιτικοί δεν ξέρουν τα θέματα ούτε ενδιαφέρονται να ενημερωθούν, δεν έχουν απόψεις ούτε επιχειρήματα για όσα καλούνται να αποφασίσουν. Διεκπεραιώνουν απλώς, όταν τυχόν ασχοληθούν, τα συχνά αντιφατικά αιτήματα των ψηφοφόρων τους ή επαναλαμβάνουν μηχανικά τετριμμένους ιδεολογικούς τόπους. Κατά κανόνα, πέρασαν έξω από τις πανεπιστημιακές αίθουσες, δεν διακρίθηκαν σε κανέναν κοινωνικό στίβο κι αναρριχήθηκαν στις κομματικές αυλές δια της παπαγαλίας, της υποταγής και της κολακείας τόσο προς τους ψηφοφόρους τους όσο και προς τον αρχηγό τους.

Τα πολιτικά κόμματα υπάρχουν για τους πολιτικούς τους, δεν έχουν κανένα σχέδιο για τη χώρα, τα κάνουν όλα στο γόνατο, απαγγέλλουν κορώνες ή ψελλίζουν κούφια στερεότυπα προσπαθώντας κάπως να διαφοροποιηθούν το ένα από το άλλο με μόνη έγνοια να διασφαλίσουν και να ενισχύσουν τη θέση τους στο απαρασάλευτο πολιτικό σκηνικό αδιαφορώντας για τα προβλήματα της κοινωνίας και την τύχη των πολιτών.

Περισσότερα