Καθημερινή
29 Μαΐου 2011
Είτε αποφύγουμε τελικά την οικονομική κατάρρευση είτε όχι, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Οι τεράστιοι οικονομικοί και κοινωνικοί τριγμοί που προκαλεί η χρεοκοπία της χώρας δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστο το πολιτικό σύστημα. Ο λόγος είναι προφανής: καταρρέει η υλική βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκαν τα δύο μεγάλα κόμματα.
Οπως είναι γνωστό, το ΠΑΣΟΚ έθεσε το 1981 τα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και ιδεολογικά θεμέλια του σαθρού οικοδομήματος που καταρρέει μπροστά στα μάτια μας: του τεράστιου κομματικού κράτους που λειτούργησε ως μηχανισμός εξαγοράς ψήφων. Βεβαίως, η κρατική παρέμβαση στην οικονομία και οι πελατειακές πρακτικές προϋπήρχαν, αλλά ο πολλαπλασιασμός των πόρων λόγω Ευρώπης και η ενσωμάτωση του πελατειακού συστήματος στον κομματικό μηχανισμό έδωσαν εντελώς άλλη διάσταση σε ένα εγχείρημα, που στη συνέχεια η Νέα Δημοκρατία συντήρησε και μεγέθυνε, οδηγώντας μας στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και την χρεοκοπία.
Εκτός από πηγή ελλειμμάτων και χρέους, το κομματικό κράτος είχε δύο σημαντικές συνέπειες. Αφενός έπνιξε την πραγματική οικονομία, υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητα της χώρας και επομένως την ικανότητά της να βγει από την σημερινή κρίση. Αφετέρου παρήγαγε μια ανίκανη δημόσια διοίκηση, η γύμνια της οποίας σε αφήνει άναυδο. Πάνω στον ανάπηρο αυτό κρατικό μηχανισμό χτίστηκε η πολιτική επιτυχία των δύο κομμάτων την τελευταία τριακονταετία. Η απουσία (με ελάχιστες εξαιρέσεις) πολιτικού οράματος, πειστικού λόγου και διαχειριστικής ικανότητας δεν είχε καμία απολύτως σημασία την στιγμή που οι κυβερνήσεις μπορούσαν να νέμονται σχεδόν απεριόριστους πόρους. Η κοινωνία συμμετείχε πρόθυμα σ’ αυτή τη συναλλαγή.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment