Δύο χρόνια μετά

του Στάθη Ν. Καλύβα

Καθημερινή
5 Δεκεμβρίου 2010

Κλείνουν δύο χρόνια από τον φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και των επεισοδίων που ακολούθησαν. Ποιος είναι ο σημερινός απόηχος ενός γεγονότος που σημάδεψε με τέτοια ένταση την εποχή του;

Ας ξεκινήσουμε από τα πιο χειροπιαστά. Από τη μία, η Δικαιοσύνη λειτούργησε. Οι δράστες του φόνου δικάστηκαν και καταδικάστηκαν. Από την άλλη όμως, η Δικαιοσύνη δεν λειτούργησε. Οι δράστες των εκτεταμένων καταστροφών, που μαζί με την οικονομική κρίση συνέβαλαν στη βύθιση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, ουδέποτε ενοχλήθηκαν. Οχι μόνο αυτό, αλλά ελάχιστοι θεωρούν σκανδαλώδη την εκκωφαντική αυτή απουσία της εφαρμογής του νόμου. Παραβλέπουν, με τον τρόπο αυτό, τις αρνητικές συνέπειες μιας επιλεκτικής ευαισθησίας και ενός «α λα καρτ» κράτους δικαίου.

Ο «αντιεξουσιαστικός» χώρος αρχικά ενισχύθηκε από την εισροή εκατοντάδων εφήβων που μαγεύτηκαν από τη δυνατότητα συμμετοχής σε φαντασμαγορικές καταστροφές δίχως ρίσκο. Αξίζει να υπογραμμιστεί πως τέτοια γεγονότα χρησιμεύουν πρωταρχικά στην οργανωτική αναπαραγωγή του χώρου αυτού, μέσω της στρατολόγησης ανθρώπινου δυναμικού που στη συνέχεια «εκπαιδεύεται» από τους βετεράνους. Εύκολα μπορεί να διαπιστωθεί πως το μοντέλο αυτό, που λειτουργεί απρόσκοπτα από το 1974 και δώθε, παράγει μια νέα φουρνιά «μελών» σε κάθε μεγάλα επεισόδια. Είναι όμως εξίσου πιθανό ο «Δεκέμβρης» να υπήρξε η αρχή του τέλους. Η αίσθηση της παντοδυναμίας που προέκυψε και η εισροή των θερμόαιμων, αλλά και ανεξέλεγκτων «μπαχαλάκηδων», βρήκε τη φυσική της κατάληξη στην τραγωδία της Marfin και είχε συνέπεια το ξέφτισμα του χώρου και της ικανότητάς του να παράγει εκτεταμένες καταστροφές. Εδώ, είναι απαραίτητη μία σημαντική υπενθύμιση: ενώ οι Κορκονέας και Σαραλιώτης βρίσκονται (ορθά) στη φυλακή, οι δολοφόνοι της Marfin κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι, κάτι που δεν φαίνεται να ενοχλεί ιδιαιτέρως τους επαγγελματίες της ευαισθησίας.

Περισσότερα