Τα Νέα
4 Δεκεμβρίου 2010
Η επιμήκυνση της εξόφλησης του χρέους δεν υποστηρίζει μόνο την οικονομική μας προσπάθεια, αλλά βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ουσιαστικές όψεις της σημερινής εθνικής κρίσης. Γιατί το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο οικονομικό και δημοσιονομικό. Είναι πρόβλημα εθνικής στρατηγικής και μακροχρόνιας στόχευσης.
Oυσιαστικά, υφιστάμεθα ένα πολιτικό και πολιτισμικό σοκ. Ξαφνικά το κράτος και η κοινωνία πρέπει να σκεφτούν τον εαυτόν τους τουλάχιστον σε βάθος δεκαετίας, και μάλιστα σε συνθήκες πρωτοφανούς διεθνούς αβεβαιότητας. Ακόμα δυσκολότερο. Πρέπει να σκεφτούμε τον εαυτό μας διαφορετικό από ό,τι υπήρξε μέχρι πρόσφατα, απαλλαγμένο από την αυταπάτη που μας δημιούργησε τα τελευταία χρόνια η άμετρη προθυμία των διεθνών αγορών να μας δανείζουν σαν η πιστοληπτική μας ικανότητα να ήταν ίδια σχεδόν με της Γερμανίας γιατί είχαμε το ίδιο νόμισμα. Ο συγκλονισμός που υποστήκαμε από τη χρεοκοπία συρρίκνωσε τον δημόσιο λόγο στη θεματολογία, την αντιπαράθεση και τον χρονικό ορίζοντα του Μνημονίου. Η επιμήκυνση και η διάχυση του προβλήματος στην ευρωζώνη μάς ωθούν να αντιστρέψουμε την οπτική μας απέναντι στην κρίση, να συνειδητοποιήσουμε τους χρόνους της ώστε να την αντιμετωπίσουμε καλύτερα. Κατ΄ αρχάς η επιμήκυνση κατέστησε ακόμα σαφέστερο τον χαρακτήρα και τη λειτουργία του Μνημονίου. Δεν πρόκειται για ένα συμβόλαιο αστικού δικαίου μεταξύ δανειστών και δανειζόμενου. Εχει συναφθεί μεταξύ πολιτικών υποκειμένων που βρίσκονται στο μέσον μιας κρίσης απροσδιορίστων διαστάσεων. Η έκβασή του εξαρτάται από την εξέλιξη της κρίσης. Στόχος και των δύο πλευρών είναι να πετύχει γιατί οι επιπτώσεις της αποτυχίας μπορεί να είναι αλυσιδωτές. Υπό αυτή την έννοια, το ερώτημα αν «βγαίνουν οι αριθμοί» είναι πολύ σχετικό και υποτάσσεται στην κοινή πολιτική στόχευση. Η εξέλιξη της διεθνούς κρίσης δεν αποκλείει νέες τροποποιήσεις και «διευκολύνσεις πληρωμών», αλλά υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι η Ελλάδα πείθει ότι επιδιώκει να ανταποκριθεί στα συμφωνημένα.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment