Εφαρμογή πρώτα, ρύθμιση μετά

του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή
20 Μαρτίου 2011

Δεν υποτιμώ όσα παραχώρησαν στην Ελλάδα οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι, με τον χρόνο αποπληρωμής του χρέους και τη μείωση του κόστους. Ομως, όταν θα έχει κάνει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τη δική του αντίστοιχη δουλειά, το πρακτικό αποτέλεσμα θα είναι μικρό όσο κι αν κάνει τη διαφορά. Στην πράξη, λοιπόν, το υψηλότερο σημείο του κόστους εξυπηρέτησης (ως αναλογία στις εκτιμώμενες εισπράξεις από εξαγωγές) θα μειωθεί για την περίοδο 2013-2015 από 17% σε 12,6%.

Η σύγκριση με τα έσοδα από πωλήσεις στις διεθνείς αγορές είναι η μόνη που θα μας απασχολεί για πολύ καιρό. Αυτό που μας δημιούργησε το πρόβλημα της σχεδόν πτώχευσης ήταν ότι το μεγαλύτερο μέρος των χρεών που δημιούργησαν το κράτος και οι τράπεζες βρίσκεται σε χέρια «ξένων» και όχι Ελλήνων. Το αντιλαμβάνονται πολύ καλά όσοι, κυρίως στον ευρύτερο χώρο της λεγομένης «Αριστεράς», ζητούν τη χρεοκοπία, ως εκδίκηση της περήφανης Ελλάδας προς τους «κακούς κεφαλαιοκράτες». Αν τα κρατικά ομόλογα βρίσκονταν σε ελληνικά χέρια, οι «απόψεις» τους θα διέφεραν και βάζω στοίχημα με όποιον το επιθυμεί για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Μοιάζει παράδοξο, αλλά είναι αληθινό: «Οι κίνδυνοι να μην επιτύχει (η Ελλάδα) την επιστροφή της στην αγορά ομολόγων είναι σαφώς μεγαλύτεροι σήμερα»! Θα περίμενε κανείς το ακριβώς αντίθετο από την παρατήρηση αυτή που συναντά στη σελίδα 21 της τελευταίας, τρίτης, έκθεσης των εμπειρογνωμόνων του Ταμείου. Εξάλλου, αμέσως μετά, σημειώνουν πως «οι προοπτικές θα βελτιώνονται όσο θα προχωρά η δυναμική εφαρμογή του προγράμματος και αυτό θα βοηθά τις (οικονομικές) αρχές να χτίζουν καλή φήμη». Ωραία ακούγεται, αλλά κάπως ασαφές. Δεν αρκούν, δηλαδή, οι «δρασκελιές» που όπως σημειώνουν οι άνθρωποι του Ταμείου κάναμε «στην κατεύθυνση των στόχων (του προγράμματος)»; Δεν είναι επαρκές το γεγονός ότι «συμπληρώσαμε με επιτυχία την πρώτη φάση προσαρμογής»;

Περισσότερο