Καθημερινή
1 Μαρτίου 2011
Συνεχίζω σήμερα το σημείωμα της προηγούμενης εβδομάδας. Είχα υποσχεθεί να συνεχίσω την προηγούμενη Πέμπτη, αλλά ένα πρόβλημα, μεταξύ εκείνων που θέλει να θεραπεύσει το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, με παρεμπόδισε.
Υποστήριζα, λοιπόν, πως η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να υποστηρίξει την εφαρμογή του Συμφώνου και, επομένως, ο Γιώργος Παπανδρέου οφείλει να πει στην κυρία Μέρκελ, χωρίς περιστροφές ένα ειλικρινές «Μάλιστα!». Νομίζω ότι με την ευκαιρία της επίσκεψής του, έκανε αυτό ακριβώς. Επραξε σωστά.
Θα μπορούσε, βεβαίως, να το είχε κάνει νωρίτερα. Θα μπορούσε να είχε αποφύγει τις πομφόλυγες εναντίον της «γερμανικής επιβολής». Κυρίως, θα μπορούσε να έχει το πολιτικό θάρρος που απαιτεί η αναγνώριση των αδυναμιών του εθνικού μας σκάφους. Καμία αξία δεν έχει να λέμε πολλά και διάφορα όταν σε όλους είναι σαφές ότι το μόνο που ζητούν οι Ελληνες είναι να τους χαριστεί μέρος των χρεών που δημιούργησαν, όταν ο πολιτικός μας κόσμος βάραγε τα όργανα της ορχήστρας, στον ρυθμό της οποίας διασκέδαζαν κάποιοι, εις υγείαν κάποιων άλλων κορόιδων.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment