Οι Χάντρες

του Αριστείδη Χατζή

The Books' Journal
Μάιος 2011

Στην εξαιρετική ταινία του Αλέκου Σακελάριου, Η Κυρά μας η Μαμμή, ένας συνταξιούχος γιατρός εγκαταλείπει την Αθήνα και μετακομίζει σε ένα μικρό επαρχιακό χωριό όπου σχεδιάζει να ανοίξει ιατρείο για να μπορέσει να συμπληρώσει το πενιχρό εισόδημά του. Στο χωριό δεν υπάρχει άλλος γιατρός αλλά κυριαρχεί η «κυρά-Μαμή». Η κυρά-Μαμή εκμεταλλευόμενη την αμάθεια, την πρόληψη και τη δεισιδαιμονία κάνει χρυσές δουλειές με τα ξεματιάσματα και τα μαντζούνια της. Όμως η επιρροή της κυρά-Μαμής δεν περιορίζεται στους αγράμματους απλοϊκούς χωρικούς αλλά απλώνεται και σε όλους τους προύχοντες του χωριού. Σε μια καταπληκτική σεκάνς της ταινίας ο ορθολογιστής γιατρός καθώς γνωρίζει σε μια εκδήλωση τις αρχές του τόπου, εντοπίζει σε όλους τα σημάδια της πρόληψης: όλοι τους φοράνε γαλάζιες χάντρες μέσα στα ρούχα. Στο τέλος μιας χαρακτηριστικής σκηνής χώνει το χέρι του μέσα στο πουκάμισο ενός από αυτούς ξέροντας εκ των προτέρων τι θα βρει μέσα.

Έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια από τότε που γυρίστηκε η ταινία και το χειρότερο δεν είναι ότι υπάρχουν ακόμα άτομα που πιστεύουν στο μάτι, στον καφέ, στα χαρτιά, στα ζώδια, και σε εκσυγχρονισμένες μπούρδες της νέας εποχής όπως η θετική και η αρνητική ενέργεια. Όλα αυτά, όσο θλιβερά κι αν είναι, δεν είναι δυστυχώς τα χειρότερα. Οι χάντρες που θα ανακαλύψει κάποιος, όχι κάτω από μπλούζες και πουκάμισα, αλλά κάτω ακόμα κι από ένα επίστρωμα μόρφωσης, καλλιέργειας και «άποψης» είναι τόσες πολλές και διαφορετικές, που πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν τις βλέπουμε, γιατί δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν αλλά και γιατί δεν φαίνεται να ντρέπονται αυτοί που τις φορούν.

Οι πιο πολυφορεμένες χάντρες είναι οι θεωρίες συνωμοσίας. Όσο πιο βλακώδεις είναι, τόσο πιο περήφανα ανεμίζουν πάνω από τα ρούχα όσων τις φορούν.

Περισσότερα