Protagon.gr
23 Απριλίου 2011
Υπάρχουν κάποιοι στο πολιτικό σύστημα που θεωρούν ότι μπορούν να έχουν την τύχη του Χριστού. Θα υποφέρουν δηλαδή, θα σταυρωθούν αλλά τελικά θα αναστηθούν και θα δοξασθούν. Γι’ αυτό και το πρώτο τους μέλημα είναι, να μην χάσουν, αυτή την περίοδο της κρίσης, τους κομματικούς τους στρατούς. Ο ένας «πράσινος» έχει τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ, ο άλλος έχει τους Τραπεζικούς, ο τρίτος τους εργατοπατέρες του ΟΤΕ. Αντίστοιχη είναι η μοιρασιά στο γαλάζιο στρατόπεδο. Άλλος με τους Εφοριακούς, άλλος με τους γιατρούς και άλλος με τους καθηγητές. Υπάρχουν βέβαια και τα κόκκινα και τα ροζ συνδικαλιστικά στρατόπεδα, που μπορεί να μην υπόσχονται κυβερνητική εξουσία εξασφαλίζουν όμως αέρα πρωτοπορίας, ενίοτε και Βουλευτικές έδρες.
Οι συνδικαλιστές διαδηλώνουν, διεκδικούν αλλά και συναλλάσσονται με τους πολιτικούς τους φίλους με τους οποίους άλλωστε συνυπάρχουν στις κορυφές των κομματικών οργάνων. Ενισχύουν τους συμμάχους τους, σαμποτάρουν τους εχθρούς τους και γενικώς συμμετέχουν στο πολιτικό παιγνίδι απολαμβάνοντας τα αντίστοιχα οφέλη. Η κρίση ήταν ο απρόβλεπτος παράγοντας σε αυτό το γαϊτανάκι της αλληλεξάρτησης της πολιτικής με τον συνδικαλισμό. Η προσδοκία όμως όλων είναι ότι την επόμενη μέρα, οι «στρατοί» θα παραμένουν μάχιμοι, γι’ αυτό και η προστασία τους σήμερα είναι κύριο μέλημα του πολιτικού κατεστημένου.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment