Ελευθεροτυπία
23 Απριλίου 2011
Ενα χρόνο μετά την εφαρμογή του μνημονίου έχουν γίνει αρκετά για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας αλλά μένουν πολύ περισσότερα να γίνουν.
Η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες και η αλλαγή στο ασφαλιστικό σύστημα είναι πολύ σημαντικά επιτεύγματα. Ομως για να πραγματοποιηθούν μειώθηκαν δραστικά οι μισθοί και οι συντάξεις στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, η ανεργία έφτασε στο 15% και η συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας στο -4,5% το 2010, με καθοδική προοπτική (-4%) το 2011 .
Ο πληθωρισμός δεν υποχωρεί, όπως αναμενόταν, παρά την ύφεση, ενώ οι προοπτικές ανάκαμψης δεν είναι ενθαρρυντικές, αν εξαιρεθεί η αύξηση των εξαγωγών και η μείωση του κόστους της παραγωγής. Αυτά τα δύο στοιχεία, αν υπήρχε ένα περισσότερο θετικό κλίμα για επενδύσεις στη χώρα θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο. Ομως, αύξηση επενδύσεων δεν φαίνεται στον ορίζοντα, παρά τις προσπάθειες για προσέλκυση ξένου κεφαλαίου, ενώ η εκταμίευση πόρων του ΕΣΠΑ καρκινοβατεί.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, όπου η ελληνική οικονομία και οι Ελληνες υφίστανται τα «Πάθη του Κυρίου», αναζητείται μια ελπιδοφόρα προοπτική που να οδηγεί στην Ανάσταση. Η Ανάσταση, όμως, δεν πρόκειται να έρθει μόνο με τη συνέχιση της δημοσιονομικής προσαρμογής, γιατί φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο η χώρα μας να πείσει τις διεθνείς αγορές ότι μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, όταν λόγω της ύφεσης το χρέος αυξάνεται αντί να μειώνεται.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment