Το Βήμα
23 Απριλίου 2011
Σε αυτή την κρίση που η δική µας γενιά δεν έχει ξαναζήσει όµοιά της, αλλά γνωρίζει όσα έχει διαβάσει στα συγγράµµατα των ιστορικών και έχει διδαχθεί στα πανεπιστήµια, δηµιουργείται µια βεβαιότητα.
Οτι το πολιτικό σύστηµα που στηρίχθηκε στον καταγγελτικό λόγο, τα κόµµατα που περίµεναν τις κυβερνήσεις να πέφτουν σαν «ώριµο φρούτο» για να ανέβουν µε τη σειρά τους στην εξουσία, αδυνατεί να αντιµετωπίσει αποτελεσµατικά την οικονοµική κρίση. Ισως γιατί το ένα κόµµα υπονοµεύει το άλλο, ίσως γιατί οι πολιτικοί δεν θέλουν να συνδέσουν το όνοµά τους µε την πιθανή χρεοκοπία της χώρας µας.
Εναν χρόνο µετά την προσφυγή της χώρας στον ευρωπαϊκό µηχανισµό βοήθειας και το ∆ΝΤ (για την ιστορία το αίτηµα υποβλήθηκε στις 23 Απριλίου 2010), φθάσαµε στο σηµείο να συζητούµε πλέον για λύσεις που κανείς δεν φανταζόταν στην αρχή αυτής της περιπέτειας.
Φθάσαµε στο σηµείο να συζητούµε ως λύση την αναδιάρθρωση του χρέους, µε την έννοια να µην πληρώσουµε ως το τελευταίο ευρώ τους δανειστές µας αλλά να τους καλέσουµε να δεχθούν «κούρεµα» των απαιτήσεών τους, ξεχνώντας όσα διδαχθήκαµε.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment