Καθημερινή
24 Μαΐου 2011
Μερικές φορές δυσκολεύομαι να κατανοήσω όσους θεωρούν ότι η πολιτική προσαρμογής προκάλεσε ύφεση στην ελληνική οικονομία. Η επιβληθείσα λιτότητα, εξηγούν, μείωσε το διαθέσιμο εισόδημα και επομένως, μείωσε τη φοροδοτική ικανότητα. Αρα η διεύρυνση του κρατικού ελλείμματος οφείλεται στο Μνημόνιο. Είναι όμως αλήθεια ότι είναι άχρηστο να πιέζεις μια οικονομία που δεν παράγει νέο πλούτο. Οφείλουν να μειώσουν το κράτος και να φορολογήσουν ολόκληρη την περιουσία, από τη μικρότερη μέχρι τη μεγάλη, χωρίς εξαίρεση, αλλά υπό κλίμακα. Μια ειλικρινής προσέγγιση είναι διαφορετική με την επιλεκτική πίεση φόρων. Αλλο είναι να ζητεί η κυβέρνηση εξτρά φορολόγηση, επειδή θα περικόψει δραστικά τις δαπάνες της και άλλο να αυξάνει συνεχώς την υπάρχουσα φορολογία για να συντηρήσει το σπάταλο κράτος.
Διαθέτει όμως η κυβέρνηση κάπoιο σχέδιο; Μάλλον όχι. Τελικά, η εξαφάνιση από την ονομασία του υπουργείου της έννοιας της εθνικής οικονομίας είχε απροσδόκητες επιπτώσεις. Κανείς δεν σχεδιάζει τίποτε! Μπορεί ο υπουργός να είναι της μικροοικονομικής και ο βασικός του σύμβουλος της αγροτοοικονομίας, αυτός δεν είναι λόγος να μην διαθέτει το υπουργείο εμπεριστατωμένο μακροοικονομικό σχέδιο! Είναι ανησυχητικό ότι το Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, που αποτελείται από επτά καθηγητές, δεν διαθέτει εναλλακτικά σενάρια. Εχει δηλαδή παραβεί την εντολή που ορίζεται στο σημείο 3 του ιδρυτικού του νόμου, αφού καθήκον του είναι η «διερεύνηση και ανάλυση των εναλλακτικών δυνατοτήτων για την επιλογή μέτρων οικονομικής πολιτικής».
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment