Μετά το ευρώ

του Τάκη Μίχα

Protagon.gr
23 Μαΐου 2011

Η συζητούμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ίσως προσφέρει μια ακόμα αναπνοή στην χώρα, χωρίς όμως να λύνει τα βασικό πρόβλημα το οποίο είναι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Στο βαθμό που η Ελλάδα παραμένει στα σημερινά ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα ανταγωνιστικότητας, πολύ γρήγορα το χρέος θα εκτιναχθεί πάλι στα ύψη (αν το επιτρέψουν οι αγορές φυσικά). Ούτε είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε να πέσουν οι μισθοί άλλο 20% ή να απολυθούν 500.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Καθώς λοιπόν πλησιάζουμε στο σημείο Μηδέν θα ήταν ίσως καλό να αρχίσουμε να συζητάμε πιο ρεαλιστικές λύσεις.

Η αναδιάρθρωση είναι ένα θετικό βήμα στον βαθμό όμως που θα συνδυασθεί με την άσκηση αυτόνομης νομισματικής πολιτικής που θα επέτρεπε την διολίσθηση/υποτίμηση. Δεν υπάρχει ούτε μια χώρα στον κόσμο όπου η αναδιάρθρωση δεν συνοδεύτηκε από κατάρρευση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος, κάτι που φυσικά βοήθησε την ανταγωνιστικότητα. Αυτό φυσικά σημαίνει έξοδο από την ευρωζώνη.

Από τα διάφορα σενάρια αποχώρησης το καλύτερο είναι αυτό που προβλέπει την υιοθέτηση των δυο νομισμάτων (του ευρώ και της δραχμής) που προτείνει ο χρηματοοικονομικός αναλυτής Mathew Lynn στο πρόσφατο βιβλίο του Bust!. Στις αρχές της δεκαετίας του 90 όταν συζητιόταν το ευρώ, οι Βρετανοί πρότειναν ένα τέτοιο πλάνο που προέβλεπε παράλληλα με το ευρώ και την ύπαρξη εθνικών νομισμάτων αλλά κάπου το σχέδιο εξαφανίσθηκε. Σε αυτό το σύστημα τόσο το ευρώ όσο και το εθνικό νόμισμα θα ήσαν τα επίσημα νομίσματα της Ελλάδας(και των άλλων χωρών που θα υιοθετούσαν το σχήμα).

Περισσότερα