του Μιχάλη Τσιντσίνη
Τα Νέα
23 Μαΐου 2011
Ας πούµε ότι τον λένε Κλάους. Δούλευε µια ζωή στα αλατωρυχεία του χωριού του, στο Μπισοφερόντε της Θουριγγίας. Το 1993 του ανακοίνωσαν ότι, έπειτα από 84 χρόνια συνεχούς λειτουργίας, τα ορυχεία κλείνουν. Ήταν µία από τις 12.000 επιχειρήσεις της Λαϊκής Δηµοκρατίας που έπρεπε να ανασυγκροτηθούν, να ιδιωτικοποιηθούν ή να βάλουν λουκέτο. Κι ο Κλάους ήταν ένας από τα περίπου δυόµισι εκατοµµύρια που έχασαν τη δουλειά τους στον βωµό της ενοποίησης.
Η ιστορία είναι αληθινή. Η ανασυγκρότηση της ανατολικής Γερµανίας – το δεύτερο τιτάνιο επίτευγµα που κατόρθωσαν οι Γερµανοί µετά τον πόλεµο – τίθεται τώρα ως υπόδειγµα. Το υποδεικνύουν σε µια χώρα που είχε τουλάχιστον τριάντα πέντε χρόνια πολιτικής σταθερότητας στη διάθεσή της για να αναπτύξει οικονοµικές δοµές και θεσµούς δυτικής δηµοκρατίας. Το ζητούν από µια χώρα, για τη στήριξη της οποίας διατίθεται ένα µέρος των φόρων που πληρώνει ο Κλάους. Ευτυχώς, ο Κλάους δεν ξέρει ελληνικά.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment