13 Μαΐου 2011
Σε μια δημοκρατική κοινωνία το κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας. Κι αυτό για λόγους οικονομίας της βίας. Για να μη διαχέεται η ανομία και συνακολούθως η βία, αποφασίσαμε να υπογράψουμε το κοινωνικό συμβόλαιο. Μ’ αυτό παραχωρούμε το αποκλειστικό δικαίωμα άσκησης βίας στο κράτος, με αντάλλαγμα την ασφάλειά μας. Αυτή η παραχώρηση έγινε έπειτα από πολλή κουβέντα και έχει πολλούς αστερίσκους. Ναι μεν το κράτος διά των οργάνων του ασκεί μονοπωλιακά τη βία, αλλά την ασκεί με κανόνες που επίσης συναποφασίσαμε. Αυτοί οι κανόνες είναι οι νόμοι. Για παράδειγμα, όταν κάποιος αντιστέκεται στη σύλληψη, αναγκαστικά θα ασκηθεί βία· δεν υπάρχει χρόνος να συλληφθεί διά της πειθούς. Αν όμως κάποιος είναι πεσμένος στο έδαφος, ο νόμος ορίζει ότι δεν ασκείται βία. Οι αστυνομικοί ή τον συλλαμβάνουν ή τον αφήνουν στην ησυχία του.
Στην προχθεσινή διαδήλωση αποτυπώθηκε σε ερασιτεχνικές λήψεις υπερβολική βία από μέρους των αστυνομικών. Υπάρχουν φωτογραφίες αστυνομικών που κρατούν ανάποδα το κλομπ και πολλές μαρτυρίες αδικαιολόγητων ξυλοδαρμών. Γι’ αυτές τις παρανομίες κάποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Η χώρα δεν έχει πρόβλημα κακών ή καλών άνομων, έχει πρόβλημα ανομίας, η οποία πρέπει να παταχθεί απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Από εκεί και πέρα, όμως, αντί να εξειδικευτούν οι ευθύνες και να ζητηθεί από την πολιτεία να επιβάλει τα προβλεπόμενα άρχισε η γνωστή αριστερή σπέκουλα διάχυσης των ευθυνών. Αυτή αφενός πυροδοτεί την αντίθετη βία, αφετέρου εξασφαλίζει την ατιμωρησία εκείνων των αστυνομικών που παρέβησαν τον νόμο. Εκτοξεύθηκαν γενικές κατηγορίες κατά της αστυνομίας, ενώ αξιωματικοί μαζί με τον δικαστικό που πήγαν στο νοσοκομείο για να πάρουν καταθέσεις προπηλακίστηκαν.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment