Καθημερινή
18 Μαΐου 2011
«Εξω πάμε καλά». Η περίφημη φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή προκαλεί σήμερα κάτι σαν νοσταλγία. Αν κάποτε ήταν ένα αποκούμπι η εξωτερική πολιτική (όταν ειπώθηκε αυτή η φράση, η Ελλάδα ανέμενε την ένταξή της στην τότε ΕΟΚ), σήμερα η γενικότερη εικόνα της χώρας στο εξωτερικό είναι ένας εφιάλτης. Για την ακρίβεια, δεν ξέρω τι είναι πιο εφιαλτικό: η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό ή η κατάσταση στο εσωτερικό της;
Ενα χρόνο μετά την ανακοίνωση του πρωθυπουργού από το Καστελλόριζο ότι επισήμως η Ελλάδα έχει ανάγκη να ενταχθεί στον διεθνή μηχανισμό στήριξης, ένα χρόνο μετά τους τόσους νεκρούς και τραυματίες, την πολιτική αναταραχή, τις «αντιεξουσιαστικές» συμμορίες και τους ακροδεξιούς τραμπούκους, την αστυνομική βία και το κοινό ποινικό έγκλημα, ένα χρόνο μετά τις περικοπές μισθών και προσλήψεων και την ταυτόχρονη αύξηση των απολύσεων, η αβεβαιότητα, όχι μόνο στην κοινή γνώμη αλλά και στους κυβερνητικούς κύκλους, έχει χτυπήσει κόκκινο.
Από μέρα σε μέρα περιμένουμε να πληροφορηθούμε νέα, σκληρότερα μέτρα, τα οποία επιβάλλονται από τους «τροϊκανούς» σχεδόν εκβιαστικά και ο καθένας μας μπορεί να θυμηθεί τη βαρύγδουπη δήλωση του κ. Παπακωνσταντίνου στις 10 Μαΐου του 2010, τέτοιες μέρες πέρυσι δηλαδή, ότι «αν χρειασθούν νέα μέτρα, τότε θα έχω αποτύχει...». Καταπώς φαίνεται, συνεχίζει από το πόστο του ως «αποτυχημένος», αλλά ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος;
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment