Καθημερινή
12 Δεκεμβρίου 2010
Θα επιμείνω ότι οι προσπάθειες της κυβέρνησης να ρυθμίσει με κάθε λεπτομέρεια, καθολικά και υποχρεωτικά, την προσαρμογή των επιχειρήσεων στις νέες συνθήκες, είναι λανθασμένη. Το χειρότερο, μάλιστα, είναι ότι μπορεί να προκαλέσει συγκρούσεις εκεί που οι συζητήσεις θα μπορούσαν να γίνουν ομαλά και οι όποιες διαφωνίες να αντιμετωπιστούν με πνεύμα συνεργατικό. Ακόμη, η εμμονή της ανώτερης πολιτικής και συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στον προσδιορισμό «εκ των άνω» της επιχειρηματικής ζωής αποκαλύπτει την αγωνία τους να εκμεταλλευτούν την κρίση και τη δικαιολογημένη αγωνία εργαζομένων, εργοδοτών και στελεχών. Δυστυχώς, στο παιχνίδι αυτό οι πολιτικοί διευκολύνονται από δημοσιογράφους και εργατολόγους χωρίς καμία ουσιαστική γνώση της πραγματικότητας των επιχειρήσεων.
Παραμένει άγνωστο ποιοι απ’ αυτούς, ειδικά οι «παραθυράτοι», έχουν ποτέ επισκεφθεί τόπο παραγωγής. Η εξάρτηση των «δημοσιογράφων» από το υπουργείο και τις μεγάλες συνδικαλιστικές ενώσεις είναι χαρακτηριστική. Οι εργατολόγοι είναι, κατά κανόνα, δικηγόροι των οποίων τα εισοδήματα εξαρτώνται από τα συνδικάτα, τις εμπλοκές, ασάφειες και άλλες «διεκδικήσεις». Αλλά και η υπαλληλική κρατική ιεραρχία ζει επίσης από την ασάφεια και την πολυπλοκότητα των υπουργικών νομοθετικών πρωτοβουλιών.
Είναι χαρακτηριστική η δαιμονοποίηση των επιχειρησιακών και των ατομικών συμβάσεων, που έγιναν ξαφνικά το σατανικό «κόλπο» της εργοδοσίας. Τουλάχιστον, με την ευκαιρία, πολλοί εργαζόμενοι ανακάλυψαν πως καθένας έχει ατομική σύμβαση, η οποία διασφαλίζει την αμοιβή του και γενικότερα τη θέση εργασίας τους. Πολλοί επίσης κατανοούν τώρα ότι μέσω αυτής της ατομικής σύμβασης γίνεται η διασύνδεση με τις όποιες κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις μπορεί να επηρεάζουν τη συγκεκριμένη θέση εργασίας.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment