Καθημερινή
10 Φεβρουαρίου 2011
Ξεχείλωσαν πάλι οι αριστερές αναλογίες. Αυτή τη φορά για το θέμα της Κερατέας. Ανασκαλεύτηκαν μνήμες της Λωρίδας της Γάζας. Ακούστηκαν διάφορα περί κατεχομένων. Αλλοι συνέκριναν τις συγκρούσεις στην Κερατέα με όσα συμβαίνουν στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου και οσονούπω θα προκύψουν από τα γεροντοπαλίκαρα της μεταπολίτευσης που θα συνθηματολογούν «Βιετνάμ, Κερατέα, Παλαιστίνη, ΧΥΤY δεν πρόκειται να γίνει».
Υπάρχει όμως μια μικρή διαφορά μεταξύ Κερατέας και Γάζας, που οι αριστεροί κάθε απόχρωσης μονίμως αποσιωπούν. Δεν αναφερόμαστε μόνο στην κατοχή από ένα ξένο έθνος, αλλά στο γεγονός ότι οι κάτοικοι της Παλαιστίνης δεν συμμετέχουν στο Κοινοβούλιο του Ισραήλ για να αντιπαλέψουν δημοκρατικά τις απόψεις τους και στο τέλος να αποδεχθούν τα όποια αποτελέσματα της διαδικασίας. Επίσης, στο Κάιρο δεν υπάρχει Συμβούλιο της Επικρατείας για να προσφύγουν με δημοκρατικό τρόπο οι κάτοικοι κατά του καθεστώτος. Υπάρχει δικτατορία.
Στην Ελλάδα, οι κάτοικοι της Κερατέας και των άλλων περιοχών εξήντλησαν τα δημοκρατικά μέσα και αρνούνται τον δημοκρατικό κανόνα. Προσέφυγαν πολλάκις στο Συμβούλιο της Επικρατείας και αυτό, παρ’ όλο που δεν φημίζεται για οικοκτονικές διαθέσεις, έδωσε το πράσινο φως να προχωρήσουν τα έργα. Οι κάτοικοι της Κερατέας μπορούν να διαφωνούν με την απόφαση. Εχουν κάθε δικαίωμα. Μπορούν ακόμη και να την υβρίζουν. Κι αυτό δικαίωμά τους, είναι. Δεν μπορούν, όμως, παρά να την εφαρμόσουν. Ο σεβασμός στον δημοκρατικό κανόνα λέει ότι μπορείς να διαφωνείς με τους νόμους, μπορείς να τούς χαρακτηρίζεις όπως θες, αλλά δεν μπορείς να τους καταλύεις με οδοφράγματα και εμπρησμούς.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment