Η Ιστορία επαναλαμβάνεται

του Γιάννη Μαρίνου

Το Βήμα
13 Φεβρουαρίου 2011

H Ιστορία επαναλαμβάνεται. Και δυστυχώς όχι ως φάρσα, όπως ήθελε το ατεκμηρίωτο ευφυολόγημα του Μαρξ. Τα όσα συμβαίνουν σήμερα στον χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα, και ιδιαίτερα στα στυγνά κρατικά μονοπώλια των ΔΕΚΟ και των συνδικαλιστών τους, δεν είναι πρωτόγνωρα. Συνέβησαν πανομοιότυπα και στο παρελθόν, ακόμη και σε περιόδους εθνικής ανάτασης και προκοπής, όπως κατά την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας με πρωθυπουργό τον μεγάλο Ελευθέριο Βενιζέλο. Το αποδεικνύει άρθρο της εφημερίδας Εστία της 23ης Ιανουαρίου 1931, που επικαίρως δημοσιεύθηκε στην Εστία της 24.1.2011. Διαβάστε λοιπόν τι συνέβαινε πριν από 80 χρόνια. Με μόνη διαφορά την τότε επικρατούσα γλώσσα, θα έλεγες ότι περιγράφεται το σήμερα (τα εντός παρενθέσεως σχόλια, δικά μου):

Συχνότατα, κατά τα τελευταία έτη, αι δημοσιοϋπαλληλικαί οργανώσεις,παρεξηγούσαι πλήρως και τον ρόλον των και τας εκ του Συντάγματος ελευθερίας και δικαιώματά των, εμφανίζονται αντιμέτωποι προς το Κράτος,περιφρονούσαι τας επιταγάς του, απειλούσαι, υβρίζουσαι Κυβερνήσεις και υπουργούς (όπως σήμερα). Η τελευταία, όμως, περίπτωσις είνε πραγματικώς χαρακτηριστική της κρατούσης εις ωρισμένας τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων πνευματικής αναρχίας.O πρόεδρος ενός επαρχιακού υπαλληλικού συνεδρίουσυνέταξε τηλεγράφημα αυτόχρημα ανταρτικόν, κατηγορών το Κράτος ως περιθάλπον τους νοθευτάς και δηλητηριαστάς και δολοφονούν κατά τρόπον μεσαιωνικόν τα τέκνα του λαού (όπως και κατά τους σημερινούς αριστερούς). Η Κυβέρνησις,ως είχε την υποχρέωσιν,εζήτησεν από το αρμόδιον Συμβούλιον την τιμωρίαν του εκτραπέντος υπαλλήλου και το Συμβούλιον, ως εάν εμυκτήριζε την Κυβέρνησιν, ετιμώρησε τον υπάλληλον αυτόν με την επιεικεστέραν δυνατήν ποινήν. Και, ως εις επιστέγασμα της όλης υποθέσεως, ενώ η Κυβέρνησις εξεδήλωνε την δυσφορίαν της διά την τοιαύτην συμπεριφοράν του Συμβουλίου,ήρχοντο αι δημοσιοϋπαλληλικαί οργανώσεις,αλληλέγγυοι με τον παρεκτραπέντα υπάλληλον,και διεμαρτύροντο και διά την επιεική ακόμη αυτήν τιμωρίαν του,κραυγάζουσαιότι η Κυβέρνησις παραβιάζει τας συνδικαλιστικάς ελευθερίας των (όπως και σήμερα).

Περισσότερα