Καθημερινή
15 Μαρτίου 2011
Ολα όσα περιλαμβάνει η απόφαση των αρχηγών της Ευρωζώνης είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας. Αποτελούν, επιεικώς, άσκηση μικρότητας οι περί του αντιθέτου εκφραζόμενες απόψεις. Αν τους το επέτρεπαν οι κομματικές παρωπίδες, τις ίδιες και μάλλον αυστηρότερες αποφάσεις θα είχαν λάβει στην εθνική αντιπροσωπεία.
Παραμένει μυστήριο γιατί η κυβέρνηση και το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό δείχνουν τόσο φοβισμένοι. Ο κομματικός ανταγωνισμός και η απουσία ικανοτήτων των κομματικών μηχανισμών αποτελεί μια προφανή εξήγηση. Ολα θα ήταν καλύτερα αν 120 - 150 σημερινοί βουλευτές ανακοίνωναν την οριστική έξοδό τους από την πολιτική σκηνή. Στο μεταξύ, το σημαντικό στις αποφάσεις της Ευρωζώνης δεν βρίσκεται στην επιμήκυνση των δανείων σωτηρίας και σταθεροποίησης μετά και το 2013. Η πενταετής περίοδος χάριτος αποτελεί βεβαίως σημαντική εξέλιξη. Σε συνδυασμό με τη μείωση του περιθωρίου επί του επιτοκίου, η επιστροφή μας στις διεθνείς αγορές αποτελεί τώρα ένα πιο ρεαλιστικό σενάριο. Ομως, όσο η βαθμολογία της ελληνικής οικονομίας παραμένει στο επίπεδο «σκουπιδιού», οι όποιες φωνασκίες, κατάρες και άλλες συζητήσεις (μετά συμφωνίας...) στο ελληνικό Κοινοβούλιο, μεταξύ των κ. Πάγκαλου και Καρατζαφέρη έχουν ελάχιστη σημασία.
Στόχος του ελληνικού κράτους πρέπει να είναι η έκδοση και τοποθέτηση στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων, ομολογιακών τίτλων μακράς διάρκειας. Κάτι τέτοιο θα συμβεί μόνον όταν ο εκδότης, το ελληνικό Δημόσιο, θα έχει αντιμετωπίσει τη ζημιά που έχει υποστεί το κύρος του. Γι' αυτό δεν έπρεπε να έχουμε πει το παραμικρό ψέμα, γι' αυτό δεν έπρεπε να διαδίδουμε τα χειρότερα για τη χώρα, γι' αυτό δεν έπρεπε να περιφέρουμε τη μιζέρια μας, γι' αυτό δεν έπρεπε να μεμψιμοιρούμε στην υιοθέτηση δραστικών μέτρων, γι' αυτό δεν έπρεπε να κουνάμε τον φοροδιαφεύγοντα πισινό μας, γι' αυτό δεν έπρεπε να εκδηλώνουμε τόσο προφανώς τις μεταξύ μας φατριαστικές αντιθέσεις.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment