Παιχνίδια ανοµίας

του Γιώργου Λακόπουλου

Τα Νέα
2 Μαρτίου 2011

Μάλλον πολύ εύκολα το ξεχάσαµε: μόλις πριν από 37 χρόνια στη χώρα δεν γίνονταν εκλογές, δεν υπήρχαν κόµµατα, ελευθεροτυπία και πολιτικά δικαιώµατα. Ακόµη δεν τα εµπεδώσαµε και θα τα χάσουµε; Η Γ’ Ελληνική ∆ηµοκρατία μπήκε νωρίς σε φάση λειτουργικής κρίσης. Εντέλει, πόση δηµοκρατία αντ-έχουµε; οχι πολλή και όχι για πολύ. Οι παραµορφώσεις της είναι συνεχείς, ανεµπόδιστες και σχεδόν τις συνηθίζουµε!

Οι πρώτοι που ακυρώνουν τον θεµελιακό κανόνα της κοινοβουλευτικής δηµοκρατίας είναι οι κοινοβουλευτικοί. Το πρωθυπουργικοκεντρικό σύστηµα διακυβέρνησης αµφισβητεί τη διάκριση των εξουσιών. Το τυπικό σχήµα κυβέρνηση – κοινοβούλιο υποκαταστάθηκε από το σχήµα κυβέρνηση – αντιπολίτευση και ισοπέδωσε τον ρόλο του βουλευτή ως νοµοθέτη. Η δικαστική εξουσία έχασε νωρίς την ανεξαρτησία της, αν την είχε ποτέ. Και ο συνδικαλισµός τον οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε χρίσει «τέταρτο πυλώνα», είναι απλώς άθροισµα κοµµατικών παραρτηµάτων.

Στην αποσυναρµολόγηση των δηµοκρατικών κανόνων μετέχουν πολλοί ακόµη. Π.χ., όσα μέσα ενηµέρωσης αντικατέστησαν την αποστολή της πληροφόρησης με στρατευµένους ρόλους χειραγώγησης και ιδιοτελών επιδιώξεων. Στη διαδικτυακή εποχή εµφανίζονται φαινόµενα, όπου το δικαίωµα της κριτικής στην εξουσία χάριν της δηµοκρατίας, εκφυλίζεται σε συµπεριφορές και δράσεις που απειλούν τη δηµοκρατία. Όταν δεν απειλούν τους ανθρώπους και τα δικαιώµατά τους.

Περισσότερα