Protagon.gr
19 Μαρτίου 2011
Δεν θέλουμε λοιπόν τις συνενώσεις σχολείων. Οι καθηγητές δηλαδή φοβούνται ότι θα χάσουν θέσεις εργασίας και αντιδρούν. Μαζί τους και κάποιοι γονείς. Καταλήψεις σχολείων, στάσεις εργασίας, συγκεντρώσεις. Όπως δεν θέλουμε τις συνενώσεις των συγκοινωνιακών Μέσων στην Αθήνα. Όπως δεν θέλουμε να πάψουμε να χτίζουμε σε οικοπεδάκια στις προστατευόμενες περιοχές. Όπως δεν θέλουμε να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα. Όπως δεν θέλουμε να πάρουμε αποφάσεις για τους μετανάστες. Όπως δεν θέλουμε την δημιουργία ΧΥΤΑ. Όπως δεν θέλουμε να αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις στις τράπεζες, στη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ. Τίποτα δεν θέλουμε. Κι εδώ αρχίζει ο παραλογισμός.
Όλοι συμφωνούμε ότι ο παλιός ο κόσμος είναι σάπιος και πρέπει να φτιάξουμε ένα νέο κόσμο. Με ποια υλικά όμως; Γιατί νέος κόσμος με παλιά υλικά δεν μπορεί να φτιαχτεί. Ο καθένας προσπαθεί να σώσει από τον παλιό κόσμο τα δικά του προνόμια. Οι πολιτικοί δεν θέλουν να θυσιάσουν τίποτα. Οι επιχειρηματίες επίσης. Οι τραπεζίτες ούτε να το συζητάς. Οι αγρότες... ντροπή σου που το σκέφθηκες. Οι συνδικαλιστές… όχι βεβαίως. Οι δημοσιογράφοι… ξέχασε το. Τα ρετιρέ… πήγαινε παρά δίπλα. Οι δήμοι… κύριε ελέησον. Η εκκλησία… φύγε, αφορισμένε. Κάθε φορά που πάει να αλλάξει κάτι, οι θιγόμενοι βγαίνουν στα κάγκελα με την υποστήριξη βουλευτών, κομμάτων, εφημερίδων, καναλιών, καταληψιών, δικαστικών. Ό,τι μπορεί να επιστρατεύσει ο καθένας (στα Εξάρχεια ας πούμε θα δεις αφίσες που σε καλούν σε επαναστατική εκδρομή στην Κερατέα!).
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment