Lifo
23 Μαρτίου 2011
Τη νεοελληνική ιδεολογία νομίζω πως εκφράζει μία λέξη: βόλεμα.
• Είναι χαρακτηριστικό πως σε αυτήν τη λέξη συνυπάρχουν η οικονομική τακτοποίηση και η άνεση. Ένας βολεμένος άνθρωπος έχει και οικονομική εξασφάλιση και ευχάριστη ζωή - τις «βολές» του.
• Λογικά, λοιπόν, αυτό που φοβάται και μισεί περισσότερο ο Έλληνας είναι το αντίθετο του βολέματος. Το ξεβόλεμα.
• Εκεί ριζώνουν ο συντηρητισμός του και ο φόβος της αλλαγής. «Κάτω τα χέρια από το Χ» σημαίνει συνήθως: «μη μας ξεβολέψετε». Όλοι οι πρόσφατοι φοιτητικοί αγώνες έγιναν για να μην αλλάξει τίποτα στα ΑΕΙ.
• Το συνειδητοποίησα αυτό καλύτερα, ακούγοντας μία συζήτηση για τη συγχώνευση των σχολείων. Οι εκπρόσωποι των καθηγητών και των γονιών δεν είχαν τελικά κανένα λογικό επιχείρημα. Το ότι υπήρχαν γυμνάσια με 45 μαθητές και 15 καθηγητές δεν το αμφισβητούσαν. Το ότι πεντακόσια μέτρα πιο κάτω υπήρχε άλλο ένα τέτοιο σχολείο, επίσης. Το ότι η συγχώνευση θα έφερνε μεγάλη οικονομία δεν μπορούσαν να το αρνηθούν. Τελικά, τι έμενε; Η βολή. Πω-πω τώρα, αναστάτωση, να αλλάζεις χώρο, συνήθειες, διαδρομές.
• Πολλαπλασιάστε το αυτό επί 1.000+ περιττά σχολεία… Μεγάλος θόρυβος.
Περισσότερα
2 comments:
Το πρόβλημα των συγχωνεύσεων των σχολείων δεν αφορά τόσο στις μεγαλουπόλεις αλλά σε χωριά της επαρχίας, σε κωμοπόλεις και χωριά κοντά στα σύνορα, όπου η συγχώνευση μπορεί να οδηγήσει και στην περαιτέρω ερήμωση. Ποιό νέο ζευγάρι θα πάει να ζήσει ή εάν ζει θα παραμείνει σε χωριό που δεν έχει π.χ. δημοτικό; Αυτό σίγουρα δεν οδηγεί σε αποκέντρωση. Άλλωστε όλα δεν μετριούνται χρησιμοποιώντας το "στεγνό" μέτρο μιας υποτιθέμενης εξοικονόμησης χρήματος αλλά και με βάση άλλες εθνικές παραμέτρους.
Στυλιανή Μολασιώτη
Το πρόβλημα των συγχωνεύσεων των σχολείων δεν αφορά τόσο στις μεγαλουπόλεις αλλά σε χωριά της επαρχίας, σε κωμοπόλεις και χωριά κοντά στα σύνορα, όπου η συγχώνευση μπορεί να οδηγήσει και στην περαιτέρω ερήμωση. Ποιό νέο ζευγάρι θα πάει να ζήσει ή εάν ζει θα παραμείνει σε χωριό που δεν έχει π.χ. δημοτικό; Αυτό σίγουρα δεν οδηγεί σε αποκέντρωση. Άλλωστε όλα δεν μετριούνται χρησιμοποιώντας το "στεγνό" μέτρο μιας υποτιθέμενης εξοικονόμησης χρήματος αλλά και με βάση άλλες εθνικές παραμέτρους.
Στυλιανή Μολασιώτη
Post a Comment