Και στο τέλος, αναδιάρθρωση

του Mπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή
24 Μαρτίου 2011

Τον Δεκέμβριο 1989 εκτελέστηκαν ο κομμουνιστής δικτάτορας της Ρουμανίας και η σύζυγός του. Η τελευταία «μεγάλη» πράξη του Τσαουσέσκου ήταν η «τρέλα για την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους» της ωραίας αυτής χώρας. Ακόμη κι όταν δεν υπήρχε καύσιμο για τα ασθενοφόρα, τα οποία, λέγεται, είχαν εντολή να μην πηγαίνουν όταν ο ασθενής είχε περάσει τα εβδομήντα του χρόνια, το 1984, ο δικτάτορας κατάφερε να ισοπεδώσει το ιστορικό Βουκουρέστι και να κατασκευάσει ένα κυβερνητικό παλάτι 220 χιλιάδων τετραγωνικών. Ακόμη κι έτσι, η δικτατορία, ήδη από το καλοκαίρι 1989, είχε αποπληρώσει το εξωτερικό της χρέος (γύρω στα 10 δισ. δολάρια, μόλις, όταν το δικό μας είναι στα 280 δισ.) και είχε μετατρέψει το κρατικό έλλειμμα (5,3% του ΑΕΠ, το 1980) σε πλεόνασμα 6,5% στο τέλος εκείνης της δεκαετίας.

Ο λαός είχε λιμοκτονήσει, είχε εκδικηθεί και έβαλε μπροστά να ξαναχτίσει τη ζωή του. Επισκέφθηκα, για λίγες ώρες το Βουκουρέστι, το 1984. Ξαναπήγα το 2003, όταν μια ακόμη ελληνική τράπεζα επένδυσε στο μέλλον του νέου κράτους, που ετοιμαζόταν για την ένταξή του, το 2007, στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Τα ιστορικά δυστυχήματα μπορεί να συμβούν. Η λατρεία του κρατισμού, η ιδεολογική αποκτήνωση και η υποτέλεια στο χρέος φέρνουν τους λαούς πιο κοντά σε παρόμοιες τραγωδίες.

Ευτυχώς για την Ελλάδα, δεν συντρέχει κανείς λόγος για να συμβεί οτιδήποτε από εκείνα που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν οι Ρουμάνοι. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κίνδυνοι. Αν η χώρα μας δεν ήταν μέλος της διεθνούς κοινότητας μέσω της Ευρωζώνης και του ΝΑΤΟ, αν δεν διέθετε ισχυρούς δημοκρατικούς θεσμούς κι αν ένα μεγάλο μέρος των πολιτών της δεν μισούσαν τον αυταρχισμό των «σωτήρων», ο κίνδυνος μιας εθνικής τραγωδίας θα ήταν στατιστικά υπαρκτός. Μικρό δείγμα μόνον, είναι αυτό που συμβαίνει όταν κόμματα, συνδικάτα και συντεχνίες διασφαλίζουν τα προνόμιά τους και, ταυτοχρόνως, διεκδικούν τη μεταφορά των βαρών στους ώμους των υπολοίπων. Μην ξεχνάτε ποτέ ότι ζείτε σε μια χώρα στην οποία κανείς και ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη ούτε για τα λάθη που έκανε και έφεραν τη χώρα ώς εδώ, ούτε για την υποστήριξή του (όσοι την έδωσαν) στο καθεστώς Τσαουσέσκου ή σε άλλα όμοιά του.

Περισσότερα