Το «στυλ Ανδρέα»

του Αλέξη Παπαχελά

Καθημερινή
20 Μαρτίου 2011

Ενας άνθρωπος, που ξέρει από μέσα και από έξω το ΠΑΣΟΚ και το έχει ζήσει στο πετσί του, μου είπε μια σοφή κουβέντα: «Ξέρεις, σήμερα υπάρχουν δύο κυβερνήσεις, μία του Γιώργου και μία του Ανδρέα. Και αυτό είναι το πρόβλημα». Η μεταπολίτευση σφραγίσθηκε από το ύφος, τη ρητορεία, τον λαϊκισμό και τη «μαγκιά» που εξέφρασε πολιτικά ο Ανδρέας Παπανδρέου και που τον έφερε στην εξουσία. Η ηγεμονία του όμως δεν τέλειωσε με τον θάνατό του, αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα στο μυαλό μας, στην Κερατέα, στη ΓΕΝΟΠ, στις καταλήψεις με την παραμικρή αφορμή, στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη διαπραγμάτευση με οιονδήποτε «αντίπαλο», παντού. Ο ίδιος γνώριζε καλά ότι εξέθρεψε ένα «κτήνος» που δεν μπορούσε να ελέγξει, με μια μικρή εξαίρεση την περίοδο 1993–95, που ήταν η καλύτερη περίοδος διακυβέρνησής του, παρά τον έντονα αντιαισθητικό της συμβολισμό λόγω των προσωπικών του υποθέσεων.

Ο Ανδρέας κατασκεύασε το ιδεολόγημα της μεταπολίτευσης και μαζί έναν στρατό που το υπηρετεί μέχρι σήμερα. Ο Μητσοτάκης το βρήκε απέναντί του με τους «Κολλάδες» και όλα τα άλλα που ζήσαμε τότε. Ο Σημίτης ηττήθηκε από την «κυβέρνηση του Ανδρέα» στο ασφαλιστικό και εκεί τον πήρε η κάτω βόλτα. Ο Κώστας Καραμανλής δυστυχώς θαύμαζε περισσότερο τον Ανδρέα παρά τον θείο του ως κυβερνήτη, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ακόμη και στη ρητορεία της Ν.Δ. σήμερα βρίσκει κανείς ανάγλυφα τα αποτυπώματα της «ιδεολογίας του Ανδρέα».

Εχει μάλιστα δημιουργηθεί ένα ηγετικό «στυλ Ανδρέα», το οποίο θαυμάζουν οι σύγχρονοί μας πολιτικοί ηγέτες. Είναι ένα πρότυπο που απορρίπτει τον ρεαλισμό και τη συστηματικότητα, γιατί ταιριάζει σε «λογιστές» και μας πριμοδοτεί τις «μεγάλες, θεαματικές κινήσεις», που, όπως απεδείχθη, αφήνουν πίσω τους χρέη και το χάος.

Περισσότερα