Βήμα
18 Μαΐου 2011
Μπορεί ν' ακούγονται ευχάριστα στ' αυτιά μας, οι διάφορες μεγαλοστομίες περί εθνικά υπερήφανης χώρας αλλά μάλλον δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι είναι χωρίς αντίκρισμα. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, έπρεπε να ξέρουμε εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον ότι βρισκόμαστε υπό κηδεμονία και δεν μπορεί να συμπεριφερόμαστε σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Αφου κατάλαβαν λοιπόν οι δανειστές- κηδεμόνες μας ότι δεν παίρνουμε από λόγια, αποφάσισαν να μας βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό μήπως και συνέλθουμε και αντιληφθούμε την κατάσταση που βρισκόμαστε.
Γιατί αυτά που είναι αυτονόητα για άλλους, εμείς θεωρούμε ότι έχουμε ακόμα την πολυτέλεια να τα γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας.
«Αφού οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί πολιτικοί μπόρεσαν να συνεννοηθούν, γιατί να μην μπορούν και οι Έλληνες;» αναρωτιούνται ο Ολι Ρέν και ο Ζ. Κ. Γιουνκέρ; Δεν καταλαβαίνουμε, μας λένε, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα συνηθισμένο πολιτικό παιγνίδι αλλά για ζήτημα θεμελιώδους εθνικής υπευθυνότητας; Προφανώς όχι, αγαπητοί κηδεμόνες... Άλλωστε, αν οι πολιτικοί μας αντιμετώπιζαν τα προβλήματα εδώ και χρόνια με αίσθηση υπευθυνότητας και όχι κομματικής αποτελεσματικότητας, δεν θα είχαμε φτάσει στο σημερινό χάλι και δεν θα είχαμε ανάγκη την κηδεμονία σας...
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment