Συντεχνίες και συνδικάτα

του Διονύση Γουσέτη

Καθημερινή
14 Ιουλίου 2010

Η πρώτη, πρωτόγονη, επαγγελματική οργάνωση ήταν οι συντεχνίες. Το αφεντικό και ο εργάτης στην ίδια συντεχνία, ώστε να προωθήσουν μαζί τα συμφέροντα του επαγγέλματος, συνήθως ενάντια στα συμφέροντα των άλλων επαγγελμάτων. Με την εκβιομηχάνιση, έγινε αντιληπτό ότι τα συμφέροντα των εργατών στα διαφορετικά επαγγέλματα ήσαν κοντινότερα μεταξύ τους από όσο τα συμφέροντα του εργάτη με το αφεντικό στον ίδιο κλάδο. Ετσι, στις προηγμένες χώρες οι συντεχνίες αντικαταστάθηκαν με ενώσεις σε ταξική βάση, τα συνδικάτα. Τα συνδικάτα υπεράσπιζαν και υπερασπίζουν τα συνολικά και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των μελών τους, όχι σε τυφλή αντιπαράθεση με άλλα συνδικάτα, όπως γινόταν με τις συντεχνίες, αλλά με γνώμονα τα ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των μελών τους. Επίσης, έγινε αντιληπτό ότι αυτά τα συμφέροντα δεν είναι πάντα αντίθετα με τα συμφέροντα των αφεντικών, διότι τα οικονομικά συμφέροντα δεν είναι παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου συνδικάτα συμβιβάζονται με απώλεια αποδοχών, προκειμένου να υπερασπίσουν συνολικά και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των μελών τους, μέσα στο πλαίσιο της εθνικής οικονομίας. Για παράδειγμα, στις αρχές του 2008, τα γαλλικά συνδικάτα (πλην του κομμουνιστικού CGT) διευκόλυναν την εργοδοσία να απαλλαγεί από το πλεονάζον προσωπικό με μειωμένη αποζημίωση. Τούτο έγινε μπροστά στον κίνδυνο μαζικών πτωχεύσεων και άρα μαζικών απολύσεων. Το 2007, τα ιταλικά συνδικάτα δέχθηκαν την άμεση αύξηση του ορίου ηλικίας από τα 57 στα 58 χρόνια. Τότε η Ιταλία είχε αναλογικά το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος σε όλη την E.E. Και τον περασμένο Μάη τα ισπανικά συνδικάτα αντέδρασαν στα μέτρα λιτότητας, χωρίς όμως γενική απεργία, που κρίθηκε αντίθετη στο συμφέρον της χώρας, άρα και το δικό τους.

Περισσότερα