Στις ράγες του Μνημονίου

του Αλέξη Παπαχελά

Καθημερινή
28 Ιουλίου 2010

Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους υπουργούς προ Μνημονίου (π.Μ.) και τους υπουργούς μετά Μνημόνιο. Οι υπουργοί π.Μ. ήθελαν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν το στάτους κβο σε θέματα που τους αφορούσαν, χωρίς, αν γίνεται, να «σπάσουν αυγά». Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα του πρώτου νομοσχεδίου του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών για τα φορτηγά, το οποίο έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τους ιδιοκτήτες. Η τρόικα το απέρριψε, το επιτελείο του υπουργείου δούλεψε πιο σοβαρά σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομικών και έφερε τελικά ένα νομοσχέδιο που κάνει τομές, αλλά δίνει και έξυπνες λύσεις στο αδιέξοδο των ανθρώπων που έχουν επενδύσει μια περιουσία σε μια άδεια.

Ανάλογη ήταν η αλλαγή και άλλων υπουργών, όπως του κ. Λοβέρδου, ο οποίος πήρε τελικά στην πλάτη του μία από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις σε έναν πολύ ευαίσθητο τομέα. Μπορεί κανείς να διαφωνεί με το στυλ του, με τα μπρος-πίσω και τις συγκινητικές εμφανίσεις στα κανάλια, σημασία έχει όμως πως στο τέλος θα αφήσει κάτι σημαντικό πίσω του. Ο κ. Λοβέρδος, όπως και οι άλλοι υπουργοί που έχουν επωμισθεί επώδυνες αλλαγές στους τομείς τους, ξέρουν πως ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων είναι μοναχικός. Σε αυτή την κυβέρνηση ο κάθε υπουργός υπερασπίζεται μόνος του τις τομές στον τομέα του, γιατί όλοι οι άλλοι εξαφανίζονται. Για να τα βγάλεις πέρα σε ένα τόσο εκρηκτικό περιβάλλον πρέπει να πάρεις μια ανάσα, να ξεχάσεις για λίγο δημοσκοπήσεις κ.λπ. και να έχεις τη μεταφυσική πεποίθηση ότι ο κόσμος θα εκτιμήσει την τόλμη σου. Στο παρελθόν αυτές οι τολμηρές κινήσεις «βγήκαν» σε έναν Καραμανλή τη δεκαετία του 1950 ή σε έναν Σημίτη στη δεκαετία του 1990.

Περισσότερα