Καθημερινή
14 Ιουλίου 2010
Ο χρηματοοικονομικός τομέας της ελληνικής οικονομίας αναπτύχθηκε ζωηρά τα τελευταία χρόνια. Υπερκέρασε βιομηχανία, γεωργία, κατασκευές και πλησίασε τη δημιουργούμενη προστιθέμενη αξία από το μέγα πλήθος των μονάδων στις υπηρεσίες και το εμπόριο. Παρά ταύτα, μια τράπεζα δεν αξίζει περισσότερο από τις αποταμιεύσεις της. Αντε να προσθέσεις έμπιστους ανθρώπους, κάποια ακίνητα, ίσως ορισμένες μεθόδους ή συστήματα. Πέραν τούτου, ουδέν.
Και όμως, για να συνεχίσουμε να ελπίζουμε πρέπει να εμπιστευθούμε τους τραπεζίτες «μας». Ευτυχώς, τα στελέχη που πλαισιώνουν τα μεγάλα τραπεζικά ιδρύματα είναι υψηλού επιπέδου. Αρκεί να μην ανακατευθούν οι πολιτικοί, προφανώς της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που έχουν και τη δυνατότητα και τη διάθεση, όπως χωρίς περιστροφές είχαν δείξει και στην αντιπολίτευση και στα πρώτα κυβερνητικά τους βήματα. Πρέπει λοιπόν να σταματήσουν οι επαναλαμβανόμενες παραινέσεις του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, υπουργού Οικονομικών, για τη συνένωση τραπεζικών μονάδων, όχι μόνον επειδή ξεπερνά τις αρμοδιότητές του, αλλά επειδή μπορεί να δημιουργήσει υποψίες για την επερχόμενη κρατική παρέμβαση στις τράπεζες.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment