Στη σκιά του Μνημονίου

του Γιώργου Παγουλάτου

Καθημερινή
11 Ιουλίου 2010

Kι έτσι λοιπόν, με ταχύτητες πρωτοφανείς για το αποστεωμένο μας πολιτικό σύστημα αλλά εφάμιλλες των σάλτων που δίνουν οι πίθηκοι όταν ξανανεβαίνουν στα δέντρα, δεξιά κι αριστερά, νεοδεξιά Ν.Δ., παλιό ΠΑΣΟΚ και παμπάλαια Αριστερά, βρήκαν τον Δαίμονα που αγαπούν να μισούν: το Μνημόνιο έγινε ο νέος διαιρετικός άξονας της πολιτικής μας ζωής. Ακόμα κι η ώς χθες κυβερνώσα Ν.Δ., αφού έριξε την οικονομία στα βράχια και εγκατέλειψε το κράτος ναυάγιο κακοδιαχείρισης, ψαρεύει κι αυτή στα θολά νερά της «Συμμαχίας ενάντια στο Μνημόνιο».

Η ετερόκλητη αυτή λαϊκιστική αντιπολίτευση αποσιωπά, συσκοτίζει, διογκώνει, αποσυνδέει. Αναπαράγει ψευδείς εντυπώσεις αλλά δεν αντέχει στη λογική. Σχεδόν το μισό της ΑΕΠ απέσπασε η χώρα σε δανεισμό, 110 δισ. – το μεγαλύτερο ποσό παγκοσμίως. Δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική, πέραν μιας μονομερούς χρεοκοπίας που θα γύριζε την Ελλάδα τριάντα χρόνια πίσω. «Μα η κυβέρνηση παρέλαβε κρίση χρέους και ελλείμματος και τη μετέτρεψε σε κρίση δανεισμού», λένε: προφανώς, μια κρίση χρέους και ελλείμματος όταν κλιμακώνεται μετατρέπεται σε κρίση δανεισμού – ρωτήστε την Πορτογαλία και Ισπανία, που ξεκινώντας από πολύ ευνοϊκότερη θέση ακολουθούν κατά πόδας την Ελλάδα. «Μα τι θέλαμε να τους αποκαλύψουμε το έλλειμμα, μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας», λένε: κουβέντες κουτοπόνηρων πολιτικάντηδων, που θεωρούν ότι η χώρα μπορούσε εσαεί να κοροϊδεύει τους κουτόφραγκους, σαν συνοικιακός φοροφυγάς που βάζει τον λογιστή να του μαγειρέψει τα στοιχεία. Η εθνική στρατηγική μιας έντιμης καινούργιας αρχής (clean start) ήταν η μόνη που μπορούσε να μετατρέψει την αγανάκτηση των εταίρων σε θετικό κεφάλαιο στήριξης – υπό την προϋπόθεση βέβαια να μην επαναλάβουμε τα ίδια στο μέλλον. «Μα η κυβέρνηση μας οδήγησε στο ΔΝΤ», λένε: αποσιωπώντας ότι το ΔΝΤ ήταν όρος των Ευρωπαίων και ιδίως των Γερμανών, που υιοθέτησαν ακριβώς το ίδιο σχήμα 1/3 συμμετοχής του ΔΝΤ για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό των 750 δισ. «Μα οι πολιτικές του Μνημονίου επιτείνουν την ύφεση», λένε, λες και μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς δημοσιονομική εξυγίανση.

Περισσότερα