Καθημερινή
24 Μαρτίου 2011
Μόνιμο παράπονο των συνδικαλιστών του δημόσιου τομέα είναι ο διάλογος. Για κάθε μέτρο που ανακοινώνεται, εξαγγέλλεται και μια απεργία. Στην πρώτη αράδα της ανακοίνωσης-αιτιολόγησης της κινητοποίησης αναφέρεται ότι «δεν προηγήθηκε διάλογος πριν από τη λήψη μέτρων».
Ο διάλογος είναι κάτι εύπεπτο και συγκινεί την ελληνική κοινωνία. Αν δεν προχωρά μια μεταρρύθμιση εξαιτίας των αντιδράσεων κάποιας συντεχνίας, όλοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «δεν έγινε επαρκής διάλογος». Πότε ο διάλογος είναι επαρκής; Χρονικά, ποτέ. Ο διάλογος, για παράδειγμα, για τη δημιουργία ΧΥΤΥ στην Αττική κρατάει περί τα 15 χρόνια. Και γι’ αυτό κάποιοι εγκατέλειψαν το όπλο του διαλόγου και πέρασαν στον διάλογο των μολότοφ.
Από την άλλη, πολλοί συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι του Δημοσίου δεν πάνε σε διαδικασίες θεσμοθετημένου διαλόγου. Συνήθως καταγγέλλουν εκ των προτέρων τον διάλογο ως «προσχηματικό» και δεν προσέρχονται. Το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, για παράδειγμα, πάντα διαλέγεται εν απουσία των συνδικαλιστικών εκπροσώπων των δασκάλων και καθηγητών. Ακόμη κι αν πάνε στη δεξίωση έναρξης αποχωρούν για να «μη νομιμοποιήσουν προειλημμένες αποφάσεις». Και κατόπιν τις αποφάσεις γιατί ελήφθησαν χωρίς να γίνει διάλογος.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment