Καθημερινή
13 Μαρτίου 2011
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανευθυνότητα από εκείνη που οδηγεί πολιτικούς, με όποιον τρόπο, να καλλιεργούν στον πληθυσμό μιας χώρας τον φόβο. Η σημερινή πλειοψηφία το έκανε ήδη δύο φορές. Τις ημέρες αυτές επιχειρεί για τρίτη φορά τον εκφοβισμό των τιμίων ανθρώπων. Σε αυτή την ιστορία, θα έχει κακό τέλος. Η επιλογή βαρύνει τον πρωθυπουργό. Αυτός άλλαξε τους στόχους της κυβέρνησής του μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου. Αυτός έθεσε έναν ιστορικό πήχυ για την Ευρώπη στην 25η Μαρτίου, χωρίς να προκύπτει από καμία συνεννόηση με τους εταίρους μας. Αυτός βιάστηκε να πάει χωρίς πρόσκληση και χωρίς προετοιμασία στο Βερολίνο, στο Ελσίνκι και στο Παρίσι. Αυτός απέκρυψε και, την ώρα που γράφω, αποκρύπτει ότι κανείς «ισχυρός» δεν του ζήτησε να κάνει κάτι διαφορετικό και δυσκολότερο από την υποχρέωση που έχει ήδη αναλάβει. Να εφαρμόσει πιστά όσα προβλέπονται στο Μνημόνιο: τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση Παπανδρέου, από τις αρχές του έτους δεν έκανε, πρακτικώς, τίποτε για να επιτύχει την άρτια εφαρμογή του Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής. Μια δήθεν απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων, μια δήθεν περικοπή κρατικών δαπανών, μια δήθεν εξυγίανση μεγαθηρίων σπατάλης (συγκοινωνίες...), μια δήθεν παρότρυνση εξυγίανσης και οικονομιών κλίμακας στον τραπεζικό χώρο, μια δήθεν μεταρρύθμιση και εξοικονόμηση πόρων στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ολα μπήκαν στα χαρτιά, η πλειοψηφία ψήφισε διατάξεις, αλλά έργο και συγκεκριμένο αποτέλεσμα, κανείς δεν είδε. Κι αφού δεν τα είδαμε εμείς, δεν τα είδαν ούτε οι σύμμαχοι και δανειστές μας. Η απαισιοδοξία που κατατρώγει τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, την οποία προξενεί η κυβερνητική πολιτική, χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση Παπανδρέου για να ρίξει αλλού τις ευθύνες.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment