Ελευθεροτυπία
13 Μαρτίου 2011
Οσο πλησιάζει η σύγκληση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 25 Μαρτίου 2011, τόσο το περιεχόμενο της οικονομικής διακυβέρνησης της ευρωζώνης φαίνεται να ξεκαθαρίζει.
Αποτελείται από δύο βασικά στοιχεία: αλληλεγγύη και λιτότητα.
Ολοι συμφωνούν ότι δεν θα υπάρξει αλληλεγγύη από τις ισχυρότερες προς τις αδύναμες-υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης, χωρίς να συνοδεύεται από μέτρα περιοριστικής οικονομικής πολιτικής. Το ζήτημα είναι πόσο σημαντική θα είναι η ευρωπαϊκή γενναιοδωρία και πόσο σκληρή θα είναι η λιτότητα διαρκείας, που θα απαιτηθεί ως αντάλλαγμα, ώστε να μην υπάρξουν στο μέλλον ανάλογες περιπτώσεις υπερχρέωσης χωρών-μελών της ευρωζώνης.
Οι ισχυρές χώρες, με πρώτη τη Γερμανία, επιδιώκουν να συνδυάσουν τη λιγότερη δυνατή αλληλεγγύη με την αυστηρότερη δυνατή οικονομική πολιτική. Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, το οποίο προτείνουν, προκειμένου να συναινέσουν σε μέτρα ανακούφισης των υπερχρεωμένων χωρών από το βάρος του χρέους, περιλαμβάνει δεσμεύσεις μόνιμου χαρακτήρα από όλες τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης, όπως: αποσύνδεση της αύξησης των μισθών από τον πληθωρισμό, αύξηση στα 67 χρόνια του ορίου συνταξιοδότησης, εξίσωση των συντελεστών φορολόγησης των επιχειρήσεων και, ίσως το σημαντικότερο, συνταγματική κατοχύρωση του περιορισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment