Αρρωστη χώρα

του Παντελή Καψή

Το Βήμα
3 Απριλίου 2011

Αυτό κι αν ήταν έκπληξη για όσους από εμάς παρακολουθούμε από μακριά τα της Παιδείας. Η Ελλάδα έχει την καλύτερη αναλογία καθηγητών- μαθητών μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ και σχεδόν τριπλάσια σχολεία από τη Φινλανδία, που έχει μόνο τον μισό πληθυσμό της Ελλάδας. Εντάξει, έχουμε και νησιά, πολλοί καθηγητές είναι αποσπασμένοι σε άλλες υπηρεσίες, το γεγονός παραμένει ωστόσο ότι δεν υστερούμε. Αυτό φυσικά καθόλου δεν μας εμποδίζει κάθε χρόνο με την καθοδήγηση της ΟΛΜΕ να πιπιλάμε την καραμέλα των ελλείψεων.

Δεν είναι εκεί όμως το πρόβλημα. Αυτό που θα έπρεπε να μας προβληματίζει είναι το ότι αν και δεν υστερούμε σε καθηγητές μορφωμένους, μάλιστα με το 30% να έχει και μεταπτυχιακά, υστερούμε τόσο πολύ στις επιδόσεις των μαθητών. Εχουμε φυσικά μάθει να πιπιλάμε μια άλλη καραμέλα, της «παπαγαλίας»με άλλα λόγια, φταίει το σύστημα. Τι εννοούμε «παπαγαλία» στη διδασκαλία των μαθηματικών βέβαια δεν είναι απολύτως σαφές. Οπως δεν είναι καθόλου σαφές γιατί ποτέ δεν διαμαρτυρηθήκαμε για παπαγαλία στα φροντιστήρια που ανθούν και γιατί ποτέ η ΟΛΜΕ δεν ανακάλεσε στην τάξη όλους αυτούς τους καθηγητές-μέλη της που κάνουν δεύτερη απογευματινή καριέρα. Αντιθέτως, οι πάντες πιέζουν για λιγότερα μαθήματα και όλοι εκρήγνυνται όταν μπουν δύσκολα θέματα.

Η αλήθεια φυσικά είναι ότι το σύστημα, έτσι όπως ακριβώς είναι, βολεύει. Κατ΄ αρχάς τους καθηγητές- με λαμπρές εξαιρέσεις- που έχουν ως κύρια απασχόληση το φροντιστήριο και τα ιδιαίτερα. Αλλά και τους μαθητές, που έχουν μάθει να απαξιώνουν το δωρεάν σχολείο, παρακολουθούν όμως ανελλιπώς το φροντιστήριο, χωρίς ποτέ να έχουν κάνει κατάληψη π.χ. για τα ακριβά δίδακτρα! Για το πώς και το γιατί φτάσαμε ως εδώ μπορεί να συζητάμε επ΄ άπειρον. Αρκεί αυτό να μη γίνεται άλλοθι ώστε να δικαιολογούμε ή να ανεχόμαστε αυτή την άρρωστη κατάσταση- γιατί για αρρώστια πρόκειται. Και όλοι μέσα μας ξέρουμε ότι, όσο καλές και αν είναι οι προτάσεις της κυρίας Διαμαντοπούλου, την αρρώστια δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν.

Περισσότερα