Καθημερινή
3 Ιουλίου 2010
Η αρχική ιδέα, τον Μάρτιο, ήταν να τεθεί υπό έλεγχο ο «ελληνικός κίνδυνος». Δηλαδή, η κρίση του τεράστιου ελληνικού δημόσιου χρέους, που έγινε ανεξέλεγκτη επειδή η νεότευκτη κυβέρνηση Παπανδρέου αρνούνταν να πάρει τα πρακτικά μέτρα αποτροπής της. Κάπως έτσι στρώθηκε το χαλί στους περίφημους «κερδοσκόπους». Οτι τα κράτη είχαν καταστεί εξαιρετικά ευάλωτα, όταν, ως αγέλη, υπό τους Χανκ Πόλσον και Γκόρντον Μπράουν, έσπευδαν να δανειστούν –από τις αγορές βεβαίως– για να σώσουν τις οικονομίες τους από την κατάρρευση, το γνωρίζαμε. Οτι οι αγορές θα έσπευδαν, στην πρώτη ευκαιρία, να επωφεληθούν από τον πόνο της αποπληρωμής του τεράστιου δανεισμού, το γνωρίζαμε επίσης. «Πλην Λακεδαιμονίων», δηλαδή ημών των Ελλήνων, που λατρεύουμε τα αριστεροτράγουδα περί διεθνών συνωμοσιών και αιμοσταγούς κεφαλαίου!
Ο κίνδυνος με τα ελληνικά ομόλογα έχει τεθεί υπό μερικό έλεγχο. Κανονικά, τα 110 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο δάνειο διάσωσης από τότε που ιδρύθηκε το ΔΝΤ, θα έπρεπε να αρκεί και να περισσεύει.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment