Ελευθεροτυπία
3 Απριλίου 2011
Ο δείκτης της εκτίμησης των διεθνών αγορών για την ικανότητα μιας ευρωπαϊκής χώρας να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις αποτυπώνεται στο περίφημο και γνωστό σε όλους «spread», δηλαδή στο άνοιγμα μεταξύ του επιτοκίου που διαμορφώνεται για τα ομόλογα της Γερμανίας και του επιτοκίου που διαμορφώνεται για τα ομόλογα της συγκεκριμένης χώρας.
Προφανώς, για τη διαμόρφωση των ανοιγμάτων, δηλαδή για το ύψος των επιτοκίων, λαμβάνονται υπόψη μια σειρά παράγοντες, οι οποίοι εκτιμώνται από τους περίφημους «οίκους αξιολόγησης». Οι οίκοι αυτοί «συμβουλεύουν» τους διεθνείς επενδυτές (διεθνείς αγορές) σχετικά με τους κινδύνους που διατρέχουν όταν αγοράζουν τα ομόλογα οποιασδήποτε χώρας.
Προφανώς, οι παράγοντες αυτοί, δηλαδή οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να εφαρμόσει μέτρα λιτότητας και διαρθρωτικές αλλαγές, ο βαθμός επιτυχίας των μέτρων, η σταθερότητα του πολιτικού συστήματος, το μέγεθος της κοινωνικής αναταραχής κ.λπ. δεν μπορούν να εκτιμηθούν (αξιολογηθούν) πάντοτε με αντικειμενικότητα. Ετσι, οι εκτιμήσεις των οίκων αξιολόγησης δεν ταυτίζονται αναγκαστικά ούτε μεταξύ τους, ούτε με τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ ή/και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επιπλέον, υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις, ότι οι εκτιμήσεις των «οίκων αξιολόγησης» μπορεί να είναι καθοδηγούμενες, με στόχο τη διευκόλυνση των κερδοσκοπικών παιγνίων των διαφόρων διεθνών επενδυτών που συγκροτούν τις διεθνείς αγορές.
Οι παραπάνω συμπεριφορές δεν έχουν ηθικό υπόβαθρο, είναι όμως, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, θεμιτές και νόμιμες μέσα στο σύστημα της ελεύθερης αγοράς, όπου το κέρδος είναι θεμιτό και επιζητούμενο απ' όλες τις επιχειρήσεις και συνεπώς και από αυτές του χρηματοπιστωτικού τομέα, οι οποίες απαρτίζουν τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές (τράπεζες, επενδυτικοί όμιλοι, ασφαλιστικοί οργανισμοί κ.λπ.).
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment